فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم
بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم
طایر گلشن قدسم ، چه دهم شرح فراق
که درین دامگه حادثه چون افتادم
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد درین دیر خراب آبادم
سایه ی طوبی و دلجوئی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم
نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه کنم ، حرف دگر یاد نداد استادم
کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم ؟
تا شدم حلقه بگوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم
میخورد خون دلم مردمک دیده سزاست
که چرا دل به جگر گوشه ی مردم دادم
پاک کن چهره ی حافظ به سر زلف ز اشک
ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم
نیمه شعبان و ولادت حضرت مهدی ( عج ) به همه دوستان و سروران گرانقدر خودم مبارک باشه . ان شاءالله زیر سایه اون بزرگوار روز و روزگار خوبی داشته باشین .
پسرک کوچولوی خانواده ، دیگه حالا چهار سالش شده و محفل خونه رو با شیرین زبونی های خودش گرم میکنه . سرگرمی مامان توی خونه ، یاد دادن اعداد و بعضی حروف الفبا به اونه . کنار اینا هم از الان سعی میکنه تا پسرک رو با خوندن و حفظ آیات قرآن آشنا کنه . بابا وقتی خسته و کوفته از سر کار بر می گرده ، شروع می کنه به کشتی گرفتن و بازی با پسرک . آخرشم بابا از پسرک خردسالش شکست میخوره و مجبوره به حکم پسرک گوش بده که میخواد بهش کولی بده . بابا هم پسرک رو میذاره پشتش و با همون لباس نظامی نیروی دریایی به پسرک کوچولوی خودش سواری میده . پسرک هم از این سواری لذت میبره و هی میگه : یالا ! تندتر ... همین کار ، خستگی بابا رو از یه روز سخت کاری رفع میکنه .
اگه سربازها و پرسنل تحت امر بابا بدونن یا ببینن که فرمانده شون، همونی که توی محیط نظامی همه ازش حساب می برن ، توی خونه داره نقش الاغ رو برای بچه اش بازی میکنه و اگه اونو تو اون حالت ببینن ، چقدر میخندن . تصورشو بکنید :
جناب ناخدا بحرینی و الاغ سواری ، اونم با همون لباس پر از آرم و علائم و درجه ؟!!
روز چهارشنبه هشتم شهریور 85
صبح حوالی ساعت 10
مامان ، طبق معمول برای تهیه مواد غذایی ، میاد به سمت فروشگاه مجتمع 147 واحدی . آخه خانواده بحرینی ساکن همون پایگاه هستن و توی خونه های سازمانی نیروی دریایی زندگی می کنن . طبقه هشتم . فروشگاه هم تا خونه شون فاصله ای نداره . موقع بیرون اومدن به پسرک خردسالش میگه :
- علی جان ! من میرم مغازه . الان برمیگردم مامان .
- منم بیام مامانی ؟
- نه عزیزم . تو بشین تلویزیون نگاه کن . من زودی بر میگردم .
- چشم . مامان ، واسم بستنی هم میخری ؟
- باشه مامان . به شرطی که شلوغ نکنی . دست به اجاق هم نزنی ...
- چشم .
- آفرین پسرم . خداحافظ .
و مامان با بدرقه کودکانه ی پسرش از خونه میره بیرون . پسرک شروع میکنه به بازی .
بیست دقیقه بعد ...
تاخیر مامان ، باعث دلخوری و ناراحتی علی کوچولو میشه . حوصله اش سر میره . میاد کنار پنجره تا بیرونو نگاه کنه . اما قدش نمی رسه . چهار پایه رو میذاره تا بتونه مغازه ای رو که مامان رفته ازش خرید کنه ، ببینه .
خم میشه . خیلی خم میشه ...
تعادلشو از دست میده ...
میافته از پنجره بیرون ...
با دستای کوچیکش لبه ی پنجره رو میگره و با وحشت فریاد میزنه :
مامان ... مامان ...
دستاش اونقدر قوت ندارن که بیشتر بتونه تحمل کنه
اونایی که از پایین صدای علی رو شنیدن ، میگن فقط دوبار مادرشو صدا زد و بعد ...
دو تا از سربازهای خود ناخدا بحرینی ، شاهد سقوط پسرک از طبقه هشتم بودن و اولین نفرهایی بودن که سر پیکر نیمه جان علی میرسن . به پهلو خورد زمین . چند ثانیه تکان خورد و بعد ...
مامان واسه علی کوچولوش بستنی خریده بود و داشت از مغازه میومد بیرون ...
هنوز همه گیجن . انگار پایگاه رو صاعقه زده . همه مات به هم نگاه میکردن . نمی دونم دیگه چی بگم . وقتی گریه های مادرش یادم میاد که ازش میخواست بیاد بستنی شو بخوره ، تنم میلرزه .
یادمه توی ماه رمضون پارسال بود که جناب ناخدا توی کلاس قرآن داشت در مورد آزمایش انسان توسط خداوند صحبت میکرد و میگفت هر کسی رو یه جور امتحان میکنه . یکی رو با دادن ثروت . یکی رو با گرفتن ثروت . یکی رو با مصائب ...
نمی دونم الان حرفهای سال پیش خودش یادش میاد یا نه . فقط امیدوارم به همون زیبایی که داشت برامون تفسیر میکرد ، بتونه الان در مورد خودش عمل کنه .
می دونم . خیلی سخته . خیلی سخت .
خدا صبرشون بده .
I dream of rain
I dream of gardens in the desert sand
I wake in pain
I dream of love as time runs through my hand
I dream of fire
Those dreams are tied to a horse that will never tire
And in the flames
Her shadows play in the shape of a man's desire
This desert rose
Each of her veils, a secret promise
This desert flower
No sweet perfume ever tortured me more than this
And as she turns
This way she moves in the logic of all my dreams
This fire burns
I realize that nothing's as it seems
I dream of rain
I dream of gardens in the desert sand
I wake in pain
I dream of love as time runs through my hand
I dream of rain
I lift my gaze to empty skies above
I close my eyes
This rare perfume is the sweet intoxication of her love
I dream of rain
I dream of gardens in the desert sand
I wake in pain
I dream of love as time runs through my hand
Sweet desert rose
Each of her veils, a secret promise
This desert flower
No sweet perfume ever tortured me more than this
Sweet desert rose
This memory of Eden haunts us all
This desert flower
This rare perfume, is the sweet intoxication of the fall
Desert Rose - by STING